افسانه امید در دل تاریکی
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۴۶۹۰۱
"پیرمرد و خواننده" روایتی از امید پیرمردی در دل تاریکی و خرابه شهر حمص است؛ پیرمرد و خواننده کور سویی از نور امید را در شب‌ها و روزهای تاریک سوریه جنگ زده می‌یابند.
به گزارش خبرنگار ایمنا، چند خط زیر را با دقت بخوانید "با شروع جنگ امید از بین می رود و شما نمی‌دانید فردا چه خواهد شد. نمی‌دانید که در ثانیه بعدی زنده هستید یا نه.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این خلاصه داستان یک مستند است، مستندی به کارگردانی امیر اُصانلو که در جشنواره سینما حقیقت به عنوان بهترین فیلم در بخش شهید آوینی برگزیده و روز گذشته در پردیس سینمایی سیتی سنتر اصفهان اکران شد.
همین چند خط کافی است تا متوجه شد که با چه داستان و شخصیتی رو به رو هستیم. پیرمرد که به خودی خود شخصیت بسیار جذاب دارد، اما جنگ این شخصیت را حتی جذاب‌تر می‌کند. در میان محله ایانی نشین حمص شهری که از آن دیگر چیزی جز نخاله‌های ساختمانی نمانده پیرمردی در انبوه خرابی با خودروی کلاسیک خود زندگی می‌کند.
پیرمردی که هر یک چهار فرزندش در گوشه‌ای هستند، یکی دمشق یکی در آلمان و بقیه در دیگر نقاط سوریه و جهان.
از اموال این مرد سال‌خورده چیزی جز چندین خودرو کلاسیک نابود شده و یک گرامافن نمانده، اما در این انبوه بلا و موشک و گلوله آن چیزی که چراغ قلب ابوعمر را زنده نگه می‌دارد امید است. امید را می‌توان در قوطی رنگی که او هر روز زنگ زدگی خودروهایش را با آن لکه گیری می‌کند تا اکسید نشود و کارگاه هنوز سرپا تولید لوازم آرایشی که علی‌رغم اینکه فروشی ندارد اما همچنان سه کارگر در آن مشغول هستند، دید.
پیرمرد هیچگاه کشور خود را ترک نکرده، او به نیروهای نظامی داخلی خودرو شورولتش را نداده تا بر آن دوشکا سوار کنند، زیرا اعتقادی به خون ریزی ندارد. اما پیرمرد در این راه تنها نیست، همسایه قدیمی او که خواننده‌ای با وضع مالی عالی بوده نیز همراه او است. خواننده‌ای که آغاز جنگ را به چشم دیده و کتک خورده و تمام اموال خود را از دست داده؛ اما با امید در خرابه‌ها از حمصی آزاد و آباد می‌خواند.
مستند هنوز هنر باقی مانده استاین مستند فراتر از تمام شات‌هایی که احساس وابستگی اثر به مخاطب می‌دهد، اثری بسیار انسانی است. ساخت مستند کار سختی بوده و این کار در کشور جنگ زده برای فیلم‌سازی خارجی سخت‌تر است.
امیر اُصانلو، کارگردان فیلم "پیرمرد و خواننده" پیش‌تر در گفتگویی اظهار کرد: سینما در ایران تقریباً به صنعت تبدیل شده اما مستند هنوز هنر باقی مانده است با این حال توجه کمتری به آن می‌شود. آنقدر که باید به مستند پرداخته شود، آن هم با توجه به کارکردی که به لحاظ تاثیرگذاری دارد، این اتفاق رخ نمی‌دهد و صرفاً به اندازه همان کار هنری به سمتش می‌روند. هنر نه به معنای بد، به معنای اینکه یک جشنواره‌ای باشد و دور هم جمع شوند و اتفاق‌های این شکلی بیفتد. پرداختن به مستند در حد این است که جشنواره‌ای برگزار کنند. فکر یا برنامه‌ای پشت آن برای تولید یا گسترش تولید یا حمایت از تولیدکننده نیست.
وی درباره اینکه انگیزه اصلی او از ساخت مستند "پیرمرد و خواننده" چه بوده است، توضیح داد: کاراکتر "ابوعمر" برایم جذاب بود و قبل از اینکه به کشور سوریه بروم و در آن شرایط قرار بگیرم، با آن کاراکتر آشنا و با او ارتباط گرفته بودم. این ارتباط تلفنی یا تماسی نبود و صرفا درونی بود. پس از سفر به سوریه و پیدا کردن این شخصیت که خود پروسه‌ای طولانی بود، ابوبکر حتی بیشتر مرا جذب خود کرد.
برنده جایزه بهترین فیلم بخش شهید آوینی از سیزدهمین جشنواره سینما حقیقت همچنین تاکید کرد: معتقدم سینماحقیقت معتبرترین جشنواره کل کشور است چه در حوزه مستند چه در حوزه سینمایی. به‌نظر من این جشنواره از جشنواره فیلم فجر هم معتبرتر و شریف‌تر است. بخشی از دیدگاهم به دلیل محتوای جشنواره است. جشنواره حقیقت یکی از کم سانسورترین جشنواره‌های کشور است و همانطور که از نامش پیداست، پیشرو برای ارائه حقیقت و یک اتفاق درست است.
"پیرمرد و خواننده" یک مستند واقعیفیلم مستند خوب همواره سوژه‌ای خاص، دور از دسترس و جذاب دارد که اصانلو به خوبی از این نکته پیروی کرده. این مستند در ساخت و پژوهش ساختاری بسیار خوب دارد و در شرایط سخت سوریه به خوبی از پس خود برآمده است.
در خانه‌ای که جز ویرانی و خرابی چیزی در آن نیست و در کشوری که مردم برای خرید آب و نان در تقلا هستند، کارگاه تولید لوازم آرایش فعال ابوعمر بر شیپور صلح می‌نوازد. او نماد امید در دوران بازسازی سوریه و افسانه‌ای برای آینده است.
کد خبر 401663منبع: ایمنا
کلیدواژه: سینما حقیقت سینمای مستند فیلم مستند مستندسازي سوریه شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۴۶۹۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نباید صحبت‌های پیرمرد هوادار بازتاب داده می‌شد
به گزارش "ورزش سه"، دیدار فوق العاده حساس پرسپولیس و سپاهان از هفته بیست و پنجم لیگ برتر، یک حاشیه پررنگ‌تر از متن بازی داشت؛ ویدیویی از پیرمردی اصفهانی در جمع هواداران سپاهان در ورزشگاه آزادی که اظهارات توهینآمیز نسبت به بانوان پرسپولیسی داشته و با توجه به روشنایی روز احتمالا حدود دو ساعت قبل از شروع بازی ضبط شده، جنجال زیادی برپا کرده و واکنش همه سرخ‌پوشان از مدیریت باشگاه گرفته تا مربیان، بازیکنان و پیشکسوتان را به دنبال داشته است. این اتفاق در ادامه باعث شد تا کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال علیه این هوادار حکمی را صادر و او را به مدت 10 سال از حضور در ورزشگاه‌های فوتبالی محروم کند.
احسان محمدی، رئیس دپارتمان مسئولیت اجتماعی فدراسیون فوتبال، در گفت‌وگویی که با «شهروند» داشت، درخصوص اتفاقات پیش آمده و حکمی که توسط کمیته انضباطی صورت گرفت، صحبت‌های مختلفی را به میان آورد. او معتقد است که از ابتدای کار نباید این بازنمایی صورت می‌گرفت و باید ورزشگاه‌های کشور به سمتی برود تا «دوستدار خانواده» شود. گفت‌وگوی «شهروند» را با احسان محمدی می‌خوانید:
- آقای محمدی در ابتدا فکر می‌کنید اظهارات توهینآمیز هوادار منتسب به سپاهان چه آسیب‌ها و چالش‌هایی را به همراه داشته است؟
این موضوع محصول بازتاب این رفتار است. اگر همکاران رسانه‌ای این اتفاق را پوشش نمی‌دادند، اینقدر درگیری پیش نمی‌آمد. ما وقتی این مسائل را بازتاب می‌دهیم، دو نکته مهم را به همراه می‌آورد. مسئله اول این است که ما در ابتدای امر واقعیت سکو را متوجه می‌شویم و در ادامه یک رفتار ناپسند را بازنمایی می‌کنیم. نمی‌توانم به اهل خبر بگوییم این کار را نکنید، اما در اخلاق حرفه‌ای رسانه‌ای بهتر است که وارد چنین مسائلی نشویم، چون افراد به هر قیمتی دوست دارند دیده شوند. در فوتبال اروپا وقتی جیمی جامپ وارد زمین می‌شود، دوربین آنها را نشان نمیِ‌دهد، چون افراد دیگر تشویق نشوند که این کار را انجام دهند.
- حکم محرومیت 10 ساله برای این هوادار اصفهانی چقدر می‌تواند برای جلوگیری از این اتفاقات بازدارنده باشد؟
من تشکر می‌کنم برای واکنش‌هایی که صورت گرفت اما فراتر از این، می‌خواهم سوالی بپرسم. وقتی که این ممنوعیت را برای این هوادار رقم می‌زنیم، او چه چیزهایی را از دست می‌دهد؟ در فوتبال انگلیس، معمولا هواداران بلیت 38 بازی را از قبل پیش‌خرید می‌کنند و به نوعی وقتی این محرومیت برای او پیش می‌آید، یک ضرر مالی قابل توجهی را متحمل می‌شود. وقتی فرد ببیند که کار او ضررده است، این کار را انجام نمی‌دهد. ما باید به نوعی عوامل بازدارنده خود را تقویت کنیم.
- در پایان برای گسترش فرهنگ درست هواداری و جلوگیری از این اتفاقات، چه رویکردهایی می‌تواند برای بهتر کردن شرایط اثربخش باشد؟
چیزی که من را در بازخوردها اذیت کرد، اما و ولی آوردن برای این پدیده بود. اینکه بگوییم اول آنها شروع کردند، توجیه درستی نیست. اگر رفتاری زشت است، باید آن را بپذیریم و عذرخواهی کنیم و این انتظار را شکل دهیم که بقیه باشگاه‌ها هم رعایت این مسائل را صورت دهند. تا زمانی که بردن به هر قیمت ارزش تلقی شود، شاهد این پدیده‌ها در ادامه نیز خواهیم بود. اگر ما مخالف این رفتار هستیم، همه باید محکم روبه‌روی آن بایستیم. مسئله من، یک مسئله کلی است و اگر این زشتی علنی شده است، همه کسانی که در ساختار فوتبال هستند، باید مقابل این پدیده بایستند. همه باید از فوتبال لذت ببرند، به سمت ورزشگاه‌های دوستدار خانواده برویم و از گسترش این نوع اتفاقات جلوگیری کنیم.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند